Missionair baptistenvoorganger Dirk-Jan Horjus (43) komt uit een gezin van theologen. Zijn vader, zijn broer en hij deden alle drie dezelfde studie. Geloof was voor Dirk-Jan wel iets persoonlijks, maar zat vooral in zijn hoofd. Tot hij in zijn studententijd kennismaakte met de kracht van de Heilige Geest. In een studiezaal met studenten sprak God tot hem. Die ervaring bracht hem op het spoor van New Wine. Dirk-Jan is nu twee jaar regioleider van de Utrechtse predikantenkerngroep.  

“Ik zat op een zondagmorgen in de trein, tussen allemaal studenten die kotsmisselijk waren na een nacht doorfeesten. Als broekie moest ik ergens in Nederland een preek houden. Ik droeg een stropdas, had een aktetasje onder mijn arm. En ik dacht: dit zijn toch de mensen waarvoor Jezus op aarde kwam? Hoe kunnen we hen bereiken? Wat wil ik eigenlijk? Ik vond de studie theologie soms droog en theoretisch. Om eerlijk te zijn twijfelde ik aan mijn roeping om de kerk te dienen.

Persoonlijke roeping
Die ervaring had veel invloed. Ik moest er iets mee doen. Zo kwam ik in contact met New Wine. Nog voor ik afstudeerde, deed ik een ministrycursus bij NGK De Lichtboog in Houten. Daar oefende ik met luisterend bidden. Voor mij was dat een openbaring. Mensen baden voor mij of ik bad samen met iemand anders voor een derde persoon. De beelden, de woorden, de bijbelteksten. Ze waren zo vaak raak. De theologie van New Wine en de boeken die ik erover las, openden mijn ogen definitief voor het werk van de Heilige Geest.

foto: Willem Jan de Bruin

Predikantschap
Sinds dertien jaar ben ik nu predikant bij baptistengemeente De Rank in Utrecht. Dat is mijn thuisgemeente, de gemeente waarin ik opgroeide. Ik kom er al vanaf mijn tiende, toen we als gezin naar Utrecht verhuisden. De Rank heeft inmiddels meerdere gemeentes gesticht. Onze kerk heeft een eigen ministryteam en we geven ook gebedspastoraat aan gemeenteleden.

Ik ben hier missionair voorganger. Dan denken mensen al gauw dat je kerkplanter bent, maar mijn taak is toch anders. Ik help mijn gemeente zich naar buiten te richten, om Gods liefde te laten zien aan de omgeving waarin we wonen. Ook op een ander vlak ben ik een verbinder. Ik probeer het contact tussen kerken in de stad te versterken. Gemeentes staan daar gelukkig steeds meer open voor. Het besef dringt door: we zijn één kerk, want we dienen één Heer. Ik hoop en bid dat we steeds meer in eenheid Gods Koninkrijk kunnen bouwen in Utrecht.

Kort na onze eerste bijeenkomsten begon de coronacrisis. Een gekke tijd. Heb je net een dienst opgetuigd, komt er weer een lockdown. Als predikanten in de kerngroep hebben we juist nu veel steun aan elkaar. Regelmatig spreken we af. We bidden en aanbidden samen, nemen de tijd om naar God te luisteren. We zijn vrienden geworden. Durven elkaar eerlijk te vertellen over de vragen die we hebben, onze worstelingen.

Toekomst van de kerk
Kijk ik naar de toekomst, dan zijn er best veel vragen. Hoe wil de Heer Zijn kerk vernieuwen? Houd je dezelfde vorm aan of komen er bijvoorbeeld meer kleine groepen? Welke ontwikkelingen we als kerk ook zullen doormaken, ik geloof wel dat het werk van New Wine in de toekomst enorm belangrijk blijft. Namelijk aandacht vragen voor het onmisbare werk van de Heilige Geest en gemeenten daarin toerusten, zodat ze in de kracht van de Geest tot zegen van hun omgeving zullen zijn.”