Annette Slikkerveer en haar man Bart geven al jaren invulling aan het NWZC25-thema ‘Heel de kerk’. Ze nemen sinds 2023 bewoners van het AZC Veenendaal mee naar de Zomerconferentie, zoals Georges en Lubna* uit Syrië. Lubna (50) werkte vorig jaar mee in het kinderwerk, Georges (38) was locatiebeheerder op het Dorpsplein. Ze voelden zich in Liempde onderdeel van één grote familie. ‘Alle verschillen vallen weg als Jezus Christus in het midden staat.’ 

Christenen die één grote familie vormen. Dat is nou precies wat Annette voor ogen heeft. Heel de kerk betekent voor haar dan ook: ‘Samen met alle volken, culturen en nationaliteiten deel uitmaken van Gods Koninkrijk.  Wat ons betreft mag de conferentie dus veelkleuriger worden. Juist in zo’n week is het mooi om met veel verschillende mensen je geloof te delen.’ 

Negentien mannen, vrouwen en kinderen
In 2024 bestond de groep asielzoekers op de conferentie uit negentien mannen, vrouwen en kinderen. Turken, Pakistani, Oegandezen, Syriërs. Christenen èn nog zoekenden. Dit jaar gaan er mogelijk zelfs nog meer vluchtelingen mee met Annette en Bart. En mooi: ‘Bij wijze van proef komen er ook voor het eerst drie gezinnen met een migratieachtergrond naar New Wine die al langer in Nederland wonen. Dat gaat uit van het PKN-project ‘Share Joy, Share Faith’.** Een project dat bruggen wil bouwen naar migrantenchristenen.’ 

Broers en zussen 
De asielzoekers uit Veenendaal zitten allemaal in de International Christian Fellowship (ICF)-kerk. De Slikkerveers zijn daar sinds twee jaar lid. De ICF heeft honderd kerkleden en veertig procent daarvan is migrant. Annette geniet erg van die mix. ‘We zijn elkaars broers en zussen’, legt ze uit. ‘We eten samen, houden diensten, hebben verschillende Bijbelgroepen, organiseren spelletjesavonden. En we gaan de extra mijl met de ander, zoals de Bijbel ons opdraagt. Dat kan soms heel praktisch zijn. Zo helpen we bij het leren van de taal, het vinden van vrijwilligerswerk, het maken van een CV of het invullen van een belastingformulier.’ 
Lubna en Georges ervaren veel liefde in de ICF. ‘Als ik Annette tegenkom, vraagt ze: “Hoe is het zus?”’, vertelt Lubna. ‘Ik woon alleen in Nederland, maar ik ervaar de ICF als mijn grote familie, waarmee ik me verbonden voel en die me steun geeft.’  

‘Ik woon aleen in Nederland, maar ik ervaar de ICF als mijn grote familie’

Toenemende problemen 
Lubna is Druzisch. ‘Dat is een mengeling van Islam en Christendom.’ Georges is Grieks-orthodox. Alle twee zijn ze nu ruim een jaar in Nederland en beiden hebben ze bij hun vlucht uit Syrië familie achtergelaten. Op Facebook staan vaak berichten over de toenemende problemen in hun geboorteland. ‘Religieuze minderheden krijgen het steeds moeilijker. Ook islamitische trouwens. Zoals bijvoorbeeld de alewieten, Zij waren voorheen de machthebbers en aanhangers van Assad. Zij horen bij de sjieten’, zegt Georges. ‘Lubna knikt. Ze maakt zich soms grote zorgen: ‘Het religieus extremisme neemt toe. Er rijden auto’s door niet-islamitsche wijken in Damascus die bewoners oproepen om de islam te omarmen. Ik maak me steeds meer zorgen over mijn familie daar.’ 

Voor het eerst kamperen 
Vorig jaar kampeerden ze voor het eerst een week in Liempde. Georges vond het prachtig. ‘Samen met duizenden christenen bidden, aanbidden, je geloof delen. Ik ben in Syrië weleens naar een kleine conferentie geweest, maar nooit naar eentje die zo groot was. Ik heb van God zoveel genade gekregen in het afgelopen jaar, dit was één van Zijn gaven. Je merkt aan alles dat alle verschillen wegvallen als Jezus Christus in het midden staat. Door de vertaalapp – de Kefasapp – kon ik veel diensten volgen. Vooral de avonddienst van Kees Kraayenood en die van een Noord-Koreaanse predikant vond ik goed.” 

Vriendschap 
De Syriërs leerden diverse vrienden kennen op de Zomerconferentie. Georges: ‘Toen ik op het Dorsplein werkte, sprak ik bijna elke dag met de vrouw die in de Vietnamese kledingtent stond. Ik vertelde haar over de situatie in Syrië. Bij het afscheid kreeg ik een mooie kaart van haar. Bovendien app ik regelmatig met Wietze uit Friesland. Ik ben samen met hem naar een concert geweest in het Amsterdamse Concertgebouw. Hij nodigde me daarvoor uit.’ Lubna kreeg op New Wine ook nieuwe vrienden. Zowel Nederlandse, als Arabische. ‘Daarmee heb ik nog vaak contact. Vooral met Aibir, Aia en Aiham uit Syrië.’  

Dit jaar weer naar Liempde? 
Gaan ze dit jaar weer naar Liempde? ‘Jazeker’, zegt Lubna gelijk. ‘Ik heb zulke mooie herinneringen aan de conferentie van vorig jaar. Vooral aan de onderlinge solidariteit tussen de deelnemers en hoe ze mij hielpen mijn Nederlands te verbeteren. Ik was in een gebedstent waar ik getuigenissen hoorde van mensen met een Islamitische achtergrond die christen zijn geworden. Dat had een grote impact op me en inspireerde me enorm.’   

Georges weet nog niet zeker of hij zich voor de conferentie van 2025 kan aanmelden. Hij werkt sinds drie maanden in een magazijn. ‘Of ik in juli al vrij kan nemen? Geen idee. Ik zou het wel jammer vinden als ik niet mee kan. Even de zorgen van elke dag vergeten. De onzekerheid waarin je als asielzoeker leeft.’   

Lubna: ‘Dat zou inderdaad jammer zijn, want Liempde is heerlijk. Je leeft buiten in de natuur. Voor mij voelt het als vakantie.’ Ze lacht: ‘Ik heb alvast regenlaarzen gekocht voor als het weer nat wordt, vorig jaar had ik alleen mijn gewone schoenen bij me.’ 

*Op verzoek van Georges en Lubna vermelden we niet hun achternaam.  

**Vertaald: Deel vreugde, Deel geloof. Kijk hier voor meer info over het project.